Cehennem Çiçeği - Alper Canıgüz

Merhabam ne okusam bu aralar diye kara kara düşünenlere :)

Sizlere en son okuduğum Alper Canıgüz'ün de son yazdığı kitap olan Cehennem Çiçeği romanından bahsedeceğim. Özellikle bu yaz aylarında insanı yormayan , yazarın oldukça akıcı üslubu ve zekice yarattığı kurgusu ile sonunu hemen getirebileceğiniz bir kitap.İçinde polisiye, mizah ve dramı bulabileceğiniz başarılı bir roman.

Romanın baş kahramanı 5 yaşındaki Alper Kamu'nun gözünden bir cinayet,eski bir aşk hikayesi ve şiddetin had safhada olduğu bir atmosfer olağanca gerçekliği ve ince mizah unsurları ile gözler önüne serilmiş. Kitabın sonunda bir cinayetin aydınlanışı okuyucuyu tatmin edecek ölçüde...Şahsen ben kitabı bitirince yazarın zekasına bir kez daha saygı duydum.

İyi ki okumuşum dediğim ve okurken de oldukça eğlenerek vakit geçirdiğim bir kitap oldu ve Alper Canıgüz çoktan favori yazarlarım arasına girdi.

Okuma sıramda yazarın Alper Kamu karakterini oluşturduğu ilk kitap olan ve benim de bu kitaptan önce okumam gerekirken tersini yaptığım "Oğullar ve Rencide Ruhlar" kitabı var. (Bu sırayla da okunabiliyor,herhangi bir sorun teşkil etmedi.)

Kitapta hoşuma giden kesitlerden birkaçı..

"Evin içi dışından bile daha berbat haldeydi.Ortalığı öyle bok götürüyordu ki, ancak açlıktan ölmek üzere olan bir fare, sevdikleriyle helalleştikten sonra içeri adım atmaya cesaret edebilirdi."

"Mümtaz Abi az ötede bir apartmanın girişinde, komşu kızı Zuhal'e bir şeyler anlatmaktaydı.Bir kolunu kızın sırtını verdiği kapıya, diğerini beline yaslamıştı.Küçük bir Kadir İnanır ve Türkan Şoray idiler adeta o an.Sevgi emekse, Mümtaz Abi, herhalde bir sürü palavra sıkmak ve soytarılık etmek suretiyle vargücüyle  kızın kalbini kazanmaya çalışıyor, Zuhal de onu mahcup bir gülümsemeyle ödüllendiriyordu.Bu tabloyu izleyen herhangi biri onlarda ilk aşkın beceriksiz ama muhakkak ki içten ve saf halini görebilirdi.Bense mahallenin öbür ucunda soteye yatmış, kin dolu gözlerle onları izleyen Kansız Celal'i görüyordum"

"Aferini alan kuşlar büyük hızla gözden kaybolmaktaydı. "Yalnız abi bunların geri dönmeye pek niyeti yok gibi." Yusuf Abi gözlerini kısarak kuşların ardından baktı bir süre. "Geri dönerse senindir,dönmezse hiçbir zaman senin olmamıştır." Hayvan sevgisinin ulaştığı bu romantik mertebe karşısında ne diyeceğimi şaşırmıştım doğrusu."